Froukje Santing en Floris Vermeulen onderzoeken en beschrijven in de Groene Amsterdammer de identiteit op de werkvloer. Hoewel hoopopgeleide Marokkaanse en Turkse Nederlanders en hun collega’s elkaar op de werkvloer steeds beter leren begrijpen, blijft het vooral voor de eersten zoeken naar de juiste omgangsvormen. Het zijn verhalen van dertien Nederlanders, in de leeftijd variërend van 25 tot 39 jaar, met (groot)ouders die als gastarbeider naar Nederland kwamen.
‘De meeste misverstanden tussen mensen ontstaan doordat jij er onbewust van uitgaat dat zij hetzelfde zijn als jij, dat zij hetzelfde zien’, schrijft Mariët Meester in NRC. Wat je als individu zeker denkt te weten, kan in een andere omgeving heel anders zijn.
Veel antidiscriminatie-methoden in het onderwijs zijn gericht op bewustwording bij leerlingen van vooroordelen en stereotiepe beelden. KIS-onderzoekers Hanneke Felten, Ikram Taouanza en René Broekroelofs bestudeerden wetenschappelijke artikelen over vooroordelen en stereotypen. En dat zorgde voor twijfels bij hen over de effectiviteit van ‘bewustwordingsles’ voor scholieren. Lees het artikel, waarbij de conclusie van de onderzoekers ingaat tegen de heersende opvatting en aanpak hoe discriminatie het beste kan worden tegengegaan op scholen.
In Vrij Nederland beschrijft leraar en schrijver Martijn Simons hoe zijn middelbare schoolklas zich voorbereidt op het eindejaarsfeest. Het aanvankelijke enthousiasme voor het thema ‘stereotypen’ slaat al snel om in argwaan. De leerlingen van 4D gaan in verzet en maken een statement: ‘Deze school doet alsof ze zo multicultureel is, maar ze snappen er niets van. Echt, hoe kun je zo zijn?’
Diversiteit wordt niet langer uitzondering maar regel, schrijven de directeuren van de zes rijkscultuurfondsen en de Nederlandse Unesco Commissie. In het opinie-artikel in NRC geven zij aan, hoe het gepolariseerde maatschappelijke en politieke debat, met steeds zwaardere nadruk op identiteit, mensen eerder in een hokje plaatst dan eruit bevrijdt. En ze zien en ervaren ook hoe benauwend dat hokje is. Dat moet veranderen. Een inclusieve cultuursector, diversiteit van makers en publiek en pluriformiteit van uitingen zijn topprioriteit. Om daar handen en voeten aan te geven, worden drie acties ondernomen.
Jongvolwassenen worstelen met te hooggespannen verwachtingen van elkaar en hun omgeving. Meten met meerdere maten helpt daartegen, geloven Liesbeth Noordegraaf-Eelens en Evert Schot. Noordegraaf-Eelens is adviseur bij en Schot is lid van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. Het gaat erom meer ruimte en waardering te creëren voor uiteenlopende levensinvullingen en verdiensten, passend bij de persoonlijke situaties, kwaliteiten en onvolkomenheden van (jong)volwassenen. En daar zijn overheid, onderwijsinstellingen en werkgevers bij nodig.
Dit artikel uit NRC is gebaseerd op het essay Over bezorgd, online te lezen bij de RVS.
Op de internationale conferentie Safe and Open speelde de (academische) vrijheid van meningsuiting een hoofdrol. Gaat veiligheid in het hoger onderwijs over het voorkomen van het incident of hoe je ermee omgaat? Filosoof Maxim Februari waarschuwde om te waken voor de misvatting dat stilte in het debat ook rust betekent. In het paneldebat en in de workshops werd ingegaan op moeilijke gesprekken in de klas. De spanning ligt volgens Februari onder andere in het feit dat steeds meer groepen die voorheen onderwerp van studie waren nu zelf studeren en werken in het hoger onderwijs: ‘Nu zijn subject en object gelijk, en dat zorgt voor wrijving’, aldus Februari.
Awel vindt het belangrijk om bij de maatschappij te signaleren wat leeft bij kinderen en jongeren. Alle kinderen en jongeren kunnen Awel anoniem contacteren over alles wat hen bezighoudt. Daarom voert Awel jaarlijks een kwalitatief onderzoek naar een populair of actueel gespreksthema (op basis van geanonimiseerde gespreksverslagen). Dit jaar gaat het rapport over identiteit. Het rapport heet Identiteit in de aanslag in het kader van het thema ‘impact van terreur’.
Maxim Februari schrijft in zijn NRC-column over groepen. En via groepen komt het onderwerp te liggen op de diversiteit in onze samenleving. En een roep om minder meningen en meer goede en empathische docenten.
NRC brengt een reeks van drie stukken over diversiteit in het Nederlandse medialandschap. In 2015 publiceerde NRC-redacteur Wilfred Takken voor de eerste keer de resultaten van een rondgang langs grote nieuwsredacties. Daaruit bleek dat het nieuws bij de kranten vrijwel geheel door autochtonen en andere westerlingen wordt gemaakt. Dit jaar telde NRC opnieuw: is er in drie jaar tijd veel veranderd? Op verzoek van deze krant keken zes mensen van kleur een week televisie. Zij noteerden wat hun opviel en vertellen in dit krantenartikel wat je ziet als je naar de Nederlandse televisie kijkt.
